Τα οράματα και οι διεκδικήσεις της αριστεράς είναι ανέντιμα και ανήθικα

Η κριτική που ασκήθηκε μέχρι τώρα στην αριστερά είναι μια κριτική ως προς την αποτελεσματικότητα (δηλαδή αναποτελεσματικότητα) του ...

... μεγάλου κράτους, την αδυναμία πληρωμής-χορήγησης μεγάλων μισθών ανεξάρτητα από την παραγωγικότητα της εργασίας, κ.ά. Ουδέποτε στην Ελλάδα αλλά και σε μεγάλο βαθμό εκτός Ελλάδος ασκήθηκε κριτική ως προς την εντιμότητα και την ηθική των οραμάτων της αριστεράς.

Το σημείο αυτό όμως είναι απολύτως καθοριστικό ως προς την έκβαση της ιδεολογικής και κατ’ επέκταση πολιτικής μάχης. Τα οράματα της αριστεράς θεωρούνται υψηλά ιδανικά, αυτό είναι αναμφισβήτητο σχεδόν για όλους, και είναι η βάση της ιδεολογικής νίκης-κυριαρχίας της. Άλλωστε η αριστερά, και σε μεγάλο βαθμό όλοι οι κρατιστές, διεκδικούν να κρίνονται από τους στόχους και τα οράματα που έχουν και όχι από τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν και αυτό δεν είναι τυχαίο. Πχ οι σταλινικές εκκαθαρίσεις αφάνισαν εκατομμύρια ανθρώπων αλλά για την εγκαθίδρυση του "ηθικού" σοσιαλισμού.

Η θέση μου, που και ο τίτλος του άρθρου δηλώνει, είναι ότι το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό και γενικά κρατικίστικο όραμα είναι ένα ανέντιμο, ανήθικο όραμα. Όπως και οι διεκδικήσεις της αριστεράς είναι επίσης ανέντιμες και ανήθικες.

Ας ξεκινήσουμε από τις τρέχουσες "αριστερές" διεκδικήσεις του τύπου: -ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ, -ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ (ανεξάρτητα φυσικά από το τι παράγει η εργασία), -ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ (θα πληρώσουν φυσικά οι λεηλατούμενες επιχειρήσεις και οι λεηλατούμενοι πραγματικά εργαζόμενοι), ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, -ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (και εδώ θα πληρώσουν φυσικά οι λεηλατούμενοι πραγματικά εργαζόμενοι) και τόσα άλλα παρόμοια...

Υποθέτω ότι, μια υποψιασμένη ματιά, σχεδόν διακρίνει την ανεντιμότητα και την αήθεια που περιέχουν οι ανωτέρω διεκδικήσεις. Όμως ας δούμε το θέμα των ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αλήθεια τι μισθό δικαιούται ένας υπάλληλος του Δημοσίου που "χτυπάει" σφραγίδες, ένας  εκπαιδευτικός που διδάσκει άχρηστα μαθήματα ή και ένας κατασκευαστής ποιοτικών σαμαριών σήμερα;
Τι δικαιούται δηλαδή ένας εργαζόμενος του οποίου το προϊόν της εργασίας του δεν χρειάζεται σε κανέναν ή σε ελάχιστους; 
Προφανώς δικαιούται τίποτα ή ελάχιστα και ανάλογα με τη ζήτηση των προϊόντων-υπηρεσιών που παράγει. Πάντως σφραγίδες και σαμάρια σίγουρα χρειάζονται ελάχιστοι σήμερα... Κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρχουν αξιοπρεπείς μισθοί για όλους ειδικά όταν δεν παράγουν προϊόντα ή υπηρεσίες που άλλοι άνθρωποι θέλουν να αγοράζουν και να χρησιμοποιήσουν. Όσο μάλιστα άνθρωποι που δεν κάνουν κάτι χρήσιμο αμείβονται αδρά τόσο μεγαλύτερη είναι και η αδικία, η αήθεια και η ανεντιμότητα. Και αυτό γίνεται  βέβαια δια της παρέμβασης του μεγάλου κράτους που τόσο αγαπούν οι κάθε είδους κρατιστές.

Από την άλλη μεριά πόσο πρέπει να αμειφθεί ένας προγραμματιστής που κατασκευάζει ένα πρόγραμμα Η/Υ που γίνεται μια χρήσιμη και κερδοφόρα εφαρμογή για πολλούς κλάδους. Ασφαλώς δικαιούται πολύ υψηλή αμοιβή, είναι απολύτως ηθικό και έντιμο να λάβει υψηλή αμοιβή. Στην Ελλάδα βέβαια είναι γνωστό ότι θα του επιτεθεί το κράτος δια της υπερφορολόγησης για να πληρώσει αξιοπρεπείς μισθούς στους "βάζοντες" σφραγίδες και αυτό φυσικά είναι ανέντιμο και άηθες.

Προεκτείνετε τα παραπάνω και ως προς τη διεκδίκηση ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Είναι ανήθικο και ανέντιμο να λαμβάνουν ακόμη και μικρές συντάξεις ή βοηθήματα άνθρωποι που δεν πλήρωσαν καμιά ασφαλιστική εισφορά ή να παίρνουν υψηλές συντάξεις άνθρωποι στα 45 ή στα 50 τους. Οι οποίες τροφοδοτούνται από τις ληστρικές εισφορές ανθρώπων που λαμβάνουν 580€,  και αν, μισθό.

Αλλά και τα "μεγάλα" οράματα της αριστεράς είναι ανέντιμα και αήθη. Ας πάρουμε το  "μεγάλο" ΟΡΑΜΑ της ΙΣΟΤΗΤΑΣ και πιο συγκεκριμένα της οικονομικής ισότητας. Αναλογισθείτε την ηθική απαξία και ανεντιμότητα που περιέχει. Φαντασθείτε έναν σχεδιαστή και παραγωγό πρωτοποριακών προϊόντων, ας πούμε γευστικών κρασιών, και έναν μέτριας απόδοσης εργάτη που τρυγά το αμπέλι αν λάβουν ίσους ή σχεδόν ίσους μισθούς. Είναι η επιτομή της αδικίας, της ανεντιμότητας και της αήθειας. 

Ας πάρουμε ένα ακόμα "μεγάλο" όραμα της αριστεράς την ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Ποια ηθική διάσταση περιέχει η ιδιοκτησία των επιχειρήσεων και των εργοστασίων από το κράτος πέραν του θολού γενικού καλού που θα προσφέρουν καλύτερα οι κοινωνικοποιημένες (κρατικοποιημένες) επιχειρήσεις; Κανένα πλεονέκτημα, εμπεριέχει μόνο το πλεονέκτημα να αποδίδονται στους διάφορους κρατικοδίαιτους  ινστρούχτορες να απολαμβάνουν τιμών και αμοιβών που δεν θα μπορούσαν να κατακτήσουν εντός της ελεύθερης ανταγωνιστής αγοράς, την οποία και μισούν και απεχθάνονται.

Τέλος ας πάρουμε και τη ναυαρχίδα των ηθικών οραμάτων των κάθε λογής κρατιστών το ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Γιατί άραγε είναι δίκαιο και ηθικό να απολαμβάνουν όλοι υψηλού επιπέδου και δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Ακόμη και αυτοί που πλήρωσαν ελάχιστες ή και καθόλου εισφορές. Προφανώς είναι απολύτως άδικο. Και όχι μόνο είναι άδικο αλλά συμπαρασύρει και προς τα κάτω την όποια ποιότητα του συστήματος ενώ ταυτόχρονα εκτοξεύει το κόστος. Και αυτό γίνεται διότι οι υπάλληλοι γιατροί-νοσηλευτές κλπ δεν έχουν κίνητρα αφού το ίδιο θα αμειφθούν έτσι ή άλλως, ενώ κίνητρο γίνεται η πολυφαρμακεία και γενικώς τα λεφτά κάτω από το τραπέζι.

Ο κατάλογος των ανηθικοτήτων και της ανεντιμότητας της αριστεράς μπορεί να συνεχισθεί επί μακρόν ίσως και ατέρμονα. Όμως το  πρόβλημα δεν  είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι η αριστερά  κατάφερε να παρουσιάσει όλη αυτή τη σαβούρα της αήθειας και ανεντιμότητας ως μεγάλα ιδανικά και υψηλά οράματα.
Κατάφερε να εγκλωβίσει ακόμη και αξιόλογους ανθρώπους σε αθλιότητες του τύπου "ΙΣΟΤΗΤΑ" για άνισους ανθρώπους και πολλά άλλα. Και εν τέλει να κυριαρχήσει ιδεολογικά οδηγώντας την πατρίδα αλλά και άλλες πατρίδες (λέγε με σοβιετία και κράτη του υπάρξαντος σοσιαλισμού) στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Το μείζον κατά συνέπεια ερώτημα είναι πως θα αναδειχτεί η απαξία και η ανεντιμότητα της σαβούρας που παρουσιάζεται ως όραμα και ιδανικά για να τελειώνουμε επιτέλους με την αριστερά και τον κρατισμό που μόνο δεινά έχει να  προσφέρει..

Του Γιάννη Νικολή // στο capital.gr

* O κ. Γιάννης Νικολής είναι Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη